kojczykowe historie- Hartujemy Izerki

I nie chodzi tu o hart ducha, gdyż nad tym pracujemy już kilka tygodni, a w zasadzie to nawet od urodzenia. Tym razem w kojczyku hartowaniu ulega ciało.
Maluchy skończyły wczoraj 7 tygodni. Ani się nie obejrzymy, aż zaczną się rozchodzić do nowych domów. Tymczasem w kojczyku odbyło się jednak cotygodniowe ważenie. Skorzystaliśmy z mniej dokładnej wagi łazienkowej, gdyż szalkowa nie podołałaby wyzwaniu. Owszem, odważników nawet by wystarczyło, ale pieski nie mieszczą się już w koszyku. Łazienkowa waga ma dokładność do 10 dek, ale przy takich wagach ten margines błędu wydaje się nieistotny.
I tak:
Izer Melody (piesek czerwony)- 7,4 kg
Izer Song (piesek niebieski)- 7,8 kg
Izer Voice (piesek beżowy)- 7,7 kg

Waga jest idealna. Dla goldenów przyjmuje się za normę wagę zgodną z ilością tygodni plus, minus 2 kilo.

Wczorajszy parny dzień zakończył się potężną burzą i solidnym deszczem. Lekko upałem rozleniwione maluchy ożywiły się dopiero, jak temperatura spadła. Nie miałam sumienia kończyć zabawy i zabierać je do ciasnego już dla nich kojczyka w mieszkaniu. Temperatura spadła z 30 do 20 stopni, zatem zimno nie było.
Maluszki w kojczyku zewnętrznym mają się gdzie schować przed deszczem, zatem zaufałam ich naturalnemu instynktowi i podglądałam, jak zareagują na pierwszy w życiu deszcz.
Goldeny z natury są predysponowane do taplania się w wodzie. Wodę z nieba przyjęły entuzjastycznie, brykaniu nie było końca. Aż wreszcie przyszły solidne grzmoty i mocna krótka ulewa. Wtedy czmychnęły  do dziury i pod dach, gdzie przeczekały nawałnicę. Kiedy trochę uspokoiło, na powrót rozpoczęła się zabawa.
Nie mogłam nie uwiecznić i nie pokazać Wam umazanych piesków ;-) Wyglądają tu może jak kupka trzech nieszczęść, ale były naprawdę szczęśliwe :-)

Dziś też zapowiadają burze i opady. Kojczyk przylega do pomieszczenia, w którym zrobiliśmy na takie okazje duże boksy. Skoro deszcze nas nie ominą,  jeden z boksów zostanie wysprzątany i udostępniony maluchom. To lepsza alternatywa, niż przeczekiwanie załamania pogody w ciasnym pokoju w mieszkaniu.

W zasadzie powinnam już odstawić maluchy od cycka, ale Mantra tak bardzo skomle za nimi, że nie mam sumienia. I tak więcej się z nimi bawi, niż karmi. Skoro odczuwa emocjonalną potrzebę kontaktu z nimi, to jej nie zabronię, tym bardziej, że to prawdopodobnie jej ostatnie maluchy. Niech się nimi nacieszy.

Przykro to mówić, ale maluchy, odwrotnie niż Mantra,  już wcale nie potrzebują mamy i ją ignorują.  Skoro odrzuca ich od cycka, to po co sobie głowę zawracać? Biedna Mantra próbuje wciągnąć maluszki do zabawy, zachęca, piszczy, jęczy a one... same zobaczcie na filmiku.

http://www.youtube.com/watch?v=xIDYoLaIK9M&feature=relmfu

Tylko niebieski, najbardziej charakterem podobny do mamy, został z nią pobrykać, ale i on szybko czmychnął.

Dzięki uprzejmości moich wrocławskich koleżanek dotarły do mnie metryki z wrocławskiego oddziału ZKwP. Mam już wszystkie dokumenty, jakie są potrzebne do wydania piesków. Każdy piesek dostanie teczkę w "swoim kolorze" :-) Będą tam metryczki, książeczki zdrowia, kserokopie rodowodu rodziców, karta miotu-na pamiątkę, aby nie zapomnieć o rodzeństwie.