Psy niejadki.

 Kiedy Jaskier przyjechał do naszego domu, zetknęłam się po raz pierwszy z problemem, którego do tej pory, mając jedynie suczki, nie doświadczyłam. Pies nie chciał jeść.

Istnieje takie powiedzenie, że pies, mając pełną miskę, z głodu nie umrze, jeśli oczywiście nie jest to spowodowane chorobą. W przeciętnych zatem warunkach, kiedy właściciele nie mają jakichś specjalnych oczekiwań względem swoich pupili, nie powinni się tym martwić. Po sprawdzeniu, czy brak apetytu nie jest patologiczny i czy nie towarzyszą temu inne objawy, najlepiej machnąć na to ręką i pozostawić psu swobodę w tej kwestii. Zgłodnieje, to zje. Wszelkie próby biegania człowieka dookoła miski i ulepszanie karmy powodują, że pies robi się co raz bardziej wybredny i niejednokrotnie fundujemy mu zaburzenia żołądkowo-jelitowe podkarmiając specyfikami ze sklepu lub przyprawionymi chemią.

Pamiętać też należy, o czym niejednokrotnie pisałam, że psy mają inaczej zbudowany układ pokarmowy i delikatniejszą florę bakteryjną. Natura przystosowała je do jednego rodzaju pokarmu w związku z tym pies, który jest karmiony suchą karmą, powinien na takiej pozostać. Wszelkie zmiany mogą (nie muszą, ale są wielce prawdopodobne) zaburzyć tę równowagę i musi minąć jakiś przedział czasu, aby zbudowała się nowa flora bakteryjna zdolna uporać się z nowym rodzajem pokarmu.

To tyle, jeśli chodzi o samą czystą teorię, a w praktyce...

Jesteśmy tylko ludźmi i postrzegamy świat z pozycji człowieka. Jest nam smutno i przykro, że my, mając na stole urozmaicone pożywienie, karmimy nasze pupile samą suchą karmą. Tym bardziej ściska nas za serce, jak psy, obdarzone przez naturę dużo czulszym nosem, siedzą przy nas ze wzrokiem wbitym w talerz.  Kto miał psa, zna dokładnie to spojrzenie, które mówi „jestem biedny, jestem głodny, jestem od ciebie zależny w stu procentach”. No, nie sposób przejść nad czyms takim obojętnie.

Tutaj warto wspomnieć, że takie psie zachowanie jest wykształcone ewolucyjnie. W naturze wilki jedzą nieregularnie, ale za to do syta, bo nie wiadomo, kiedy nadarzy się następna okazja. Psy nie straciły tego instynktu. Nawet jeśli nie są głodne, ale jedzenie im smakowicie pachnie, lub widzą, jak je reszta stada (w tym wypadku stadem dla psa jest ludzka rodzina, w której mieszka) będą chciały najeść się na zapas. Inną sprawą jest fakt, że psy- już nie dzikie wilki, ale właśnie psy, które są zależne od człowieka, wykształciły ewolucyjnie zachowania żebracze.

Żyjemy w czasach i miejscu, gdzie jedzenia teoretycznie mamy pod dostatkiem (choć i tak zbyt dużo jest głodnych ludzi i zwierząt). Każdy człowiek, który świadomie nabył psa i się nim opiekuje ma możliwość zapewnienia mu pełnej miski. Nie zawsze tak było. A powiem więcej, jest to domena dopiero naszych czasów i warunków, które stworzyła nam współczesna cywilizacja. Kiedyś dla człowieka było problemem upolowanie czegoś, aby wyżywić siebie i swoją rodzinę, a co dopiero wykarmić psy. W związku z tym przeżył i nie umarł z głodu tylko ten pies, który był w stanie swoją mimiką poruszyć człowieka na tyle, aby ten podzielił się z nim swoim posiłkiem. W ten sposób pies uzależnił się od człowieka i zatracił wilczy zew krwi, czyli umiłowanie wolności. Oczywiście, w niektórych rasach, tych najmniej zmienionych przez człowieka (szpice i rasy pierwotne oraz niezliczona liczba kundelków) owa niezależność pojawia się w mniejszym lub większym natężeniu. Stąd wzięły się australijskie dingo (zdziczałe psy) oraz żyjące na obrzeżach miast mniejsze lub większe hordy psów organizujące sobie pożywienie na własną łapę.

Ale powróćmy do naszym miseczek. Co ma bowiem począć właściciel psa, z którym wiążą się szczególne oczekiwania?

Jaskier był psem od początku przeznaczonym do reprodukcji, psem wymarzonym, poszukiwanym i oczekiwanym od lat. Taki pies musi spełnić szereg wymogów. Żywienie to kwestia podstawowa, od której zależy zdrowie i kondycja psa oraz jego oceny kwalifikujące go do hodowli. Kwestia, aby zjadł dzienną porcję kalorii, urosła wtedy w moim domu do rangi nadrzędnej. Odpowiednia ilość składników pokarmowych gwarantowała prawidłowy kościec i masę mięśniową. Jeśli pies jadł na pół gwizdka, nie rozwijał się tak, jak powinien, a tym samym mógł mieć problemy z kwalifikacjami hodowlanymi. Mając to wszystko na uwadze, schowałam do lamusa wszelkie teorie i niemalże stawałam na rzesach, aby dojść do porozumienia z psem w kwestii menu. Po niezliczonych ilościach dodatków do karmy, wśród których znalazły się również substancje dziwne, na przykład piwo (nie próbujcie tego!) w końcu ustaliliśmy jakiś kompromis. Pies rano jadł mięso (nie zjadł więcej, jak 300 gram!) z ryżem czy chlebem (chleb jadł w każdej ilości!), a wieczorem karmę z dodatkami. I tak był chudy, bo rzadko się zdarzyło, aby miskę wyczyścił do końca. Nie pomogła nawet konkurencja do miski w postaci towarzyszącej mu przy posiłkach Gai. Jaskier usuwał się wtedy i oddawał michę młodszej koleżance.

Taki chudzielec, ale na Międzynarodowej Wystawie 

w Lesznie w klasie młodzieży 

dostał srebro w silnej konkurencji kilkunastu psów.

Z problemu z wystawami wybrnęłam w ten sposób, że kwalifikacje hodowlane (na medale!) uzyskaliśmy w klasie młodzieży, kiedy sędziowie jeszcze oceniają psa nie do końca po jego budowie, ale zwracają uwagę na potencjał. W klasie młodzieży jest jeszcze wiele niedorostków i jeśli pies nie ma wad w budowie, to jest oczywiste, że ma jeszcze czas, aby się rozwijać. Po zakwalifikowaniu psa do hodowli odczekaliśmy, aż Jaskier skończy 3 lata i zmieni mu się przemiana materii. Dopiero wówczas nabrał pięknych kształtów i zdobywał uznanie, na jakie zasługiwał. Karierę wystawową przerwała mu strzaskana noga, a ja zdecydowałam, że priorytetem jest jego zdrowie, a nie kariera i liczba zdobytych medali.

Jakie były przyczyny, że od samego początku Jaskier tak bardzo kaprysił z jedzeniem? Przyczyn należy szukać w charakterze psa. Jest to pies neurotyczny, pobudliwy, który bardzo łatwo nakręcał się różnymi sytuacjami. Przy tym wszystkim jest to pies dominant, który wiecznie próbował przeforsować wysoką pozycję w stadzie. Podczas, kiedy był młody, w domu przebywały trzy suki w wieku produkcyjnym. Pies narażony był na częste pobudzenie z powodu rui. Podczas takiego stanu poziom hormonów we krwi psa, głównie adrenaliny i testosteronu, powoduje zanik apetytu. W naturze psy w tym stanie walczą z innymi psami o suki. Tutaj my walczyliśmy z rozpierającą psa energią i jego determinacją, by dostać się do suki. Wiadomo, że w hodowli krycia są planowane i nie trzyma się podczas rui zwierząt razem.

18 miesięcy- moment kiedy pies zostaje dopuszczony do rozrodu 

po uprzednim zdobyciu kwalifikacji hodowlanych na wystawach 

i badaniu stawów biodrowych.

Jaskier normalnie zaczął jeść w wieku 3,5 roku i do tej pory nie ma już problemów z apetytem. Ja jednak nigdy nie podaję mu samej suchej karmy, bo psa już zepsułam i kulinarnie rozwydrzyłam od samego początku.

Mam nadzieję że nikt z Was nie ma i nie będzie miał do czynienia z takim egzemplarzem niejadka, jak Jaskier, ale jeśli już czujecie ogromną potrzebę smakowego ulepszania psu karmy, to można w niewielkich ilościach dodawać do karmy takie rzeczy jak:  jajo na twardo (maksymalnie połówka na miskę, najlepiej starta przy pomocy sitka jak do sałatki), gotowaną marchewkę, czy ziemniaka (również startego), ser biały (maksymalnie łyżkę na miskę), ser żółty w wiórkach, odrobinę mięsa mielonego świeżego lub wysmażonego, czysty wywar z mięs z niewielką ilością tego mięsa. Zasada jest taka, że dodatek musi być jak najbardziej rozdrobniony, aby oblepił kulki karmy, lecz dodatku musi być na tyle mało, aby psa nie rozwydrzyć. Pamiętajcie, że każdy pies ma indywidualną tolerancję produktów. Trzeba uważnie patrzeć, czy któryś z tych prostych składników nie zaszkodzi.

Większości psów szkodzą takie produkty (nawet tego nie próbujcie, aby się o tym przekonać) jak: warzywa strączkowe, mleko, kapusta, kiszonki.

Moim czytelnikom i fanom tuskulańskiego stadka, życzę wraz z Nowym Rokiem jak najmniej kłopotów nie tylko żywieniowych u swoich pupili oraz pociechy ze swoich podopiecznych. Oby psia wierność i miłość towarzyszyła Wam na każdym kroku rozwiewając wszelkie złe nastroje.
:-*