Kojczykowe historie- Ostatnia doba Tryptyku

Nie powiem, że nie dopadł mnie dziś melancholijny nastrój. Sprzyjała też temu pogoda. Nękały nas dziś przelotne deszcze i krótkie burze.
Jutro o tej porze w kojczyku będą już tylko dwa pieski. Wiem, że w nowych domach Izerki będą oczkiem w głowie dla swoich rodzin, ale naturalne jest, że opiekując się przez dwa miesiące maluchami, bardzo się do siebie przywiązaliśmy. Beżowy piesek chodzi dzisiaj za mną, jak na sznurku. Myślę, że i szczenięta mają jakiś swój zmysł i wyczuwają rozstania.
Pozwoliłam dziś malcom na nieograniczone igraszki i zabawy. Wszystko, co mogliśmy im przekazać i czego nauczyć w hodowli już się dokonało. Reszta zależy już tylko i wyłącznie od zaangażowania przyszłych właścicieli.
Trudno mi się dziś kleci zdania, zatem zerknijcie na kilka fotek z dzisiejszego dnia:

Beżowy po prawej, czerwony po lewej

Beżowy

Czerwony na pieńku, niebieski siedzi

od lewej czerwony, beżowy przy piłce

Niebieski

Czerwony brzuszkiem do góry, nad nim niebieski

Czerwony po prawej, przy piłce niebieski :-)

Czerwony "dziamdzioli" gałązki po prawej

Czerwony po prawej, po lewej niebieski

Beżowy

Mam nadzieję, że się nie pomyliłam, one są naprawdę bliźniaczo podobne. Dobrze, że pieski mają tatuaże, zatem jeśli lakier na ogonie się zetrze, nie ma możliwości pomylić piesków w naturze.