Kojczykowe historie- Cieszymy się słońcem.

Zimnym rankiem biegałam jeszcze tam i z powrotem z pieskami, ale od południa można było maluchy wynieść na podwórko już na pozostałą resztę dnia. Daliśmy im dzisiaj spokój od wprowadzania nowych ćwiczeń i nauk. Niech po dwóch dniach totalnej frustracji, spowodowanej niemożnością pobiegania po podwórku, cieszą się nieograniczoną wolnością. No, może trochę ograniczoną płotkiem, ale one o tym nie wiedzą :-)
Od jutra wprowadzamy nowe ćwiczenia, dziś było słodkie leniuchowanie.

 Po czwartej naprawie namiotu uznałam, że nie ma sensu stawiać go na nogi. W końcu logiczne formy nadajemy rzeczom my, ludzie. Pieski, do których namiot należy, jeśli chcą mieć formę abstrakcyjną, to czemu nie :-)

 Tym razem rozrabia beżowy, a niebieski mu tylko pomaga :-)

 Tak wygląda dumny psi artysta form abstrakcyjnych :-)

 Kiedy pieski tworzyły dzieło sztuki, czerwony swoim zwyczajem spał słodko w tunelu (zdjęcie 1), ale jak tylko braciom się znudziło, czerwony poszedł sprawdzić, czy ta forma namiotu nadaje się na wygodne legowisko.

 Nie nadawała się. Czerwony zatem wcisnął się pomiędzy murek i "drabinkę". Pieski uwielbiają wciskać się w rozmaite dziury.

 Tymczasem niebieskiego też zmogło spanko. Tworzenie dzieł sztuki abstrakcyjnej jest wyczerpujące :-)

 Beżowy nie miał dosyć. Pod nieobecność czerwonego, zajął tunel i...

 ...i zaczął przerabiać go pod swój gust kopiąc dołki.

 Nawet, kiedy zostawiam pieski w swoim towarzystwie, mogę liczyć na pomoc zarówno taty Jaskra, jak i ciotki Fiony, które pilnują kojczyka. Fiona ma tam oczywiście ukryty interes, ponieważ czyha na jedną z zabawek, którą sobie upatrzyła. Nakryłam ją nawet dziś, jak zaczęła robić podkop do kojczyka :-)

Jaskier pilnuje dzieci bezinteresownie :-)