Kojczykowe historie- Wczesna stymulacja neurologiczna.

Nie pisałam o tym wcześniej, ponieważ albo miałam za dużo do powiedzenia na tematy inne, lub po prostu z braku wolnej chwili wklejałam tylko zdjęcia, ale nasze maluchy nie tylko spędzają czas na relaksie i plażowaniu na ręczniczku. Od pierwszych dni, czyli od kiedy Mantra przestała jęczeć i zawodzić, jak wyciągaliśmy dzieciaczka na dwa metry od niej, pracujemy z każdym pieskiem osobno nad wczesną stymulacją neurologiczną.

Plażowanie wygląda tak:

Pisałam o tym w zeszłym roku, ale nie każdy pewnie dotarł do tamtego wpisu. Pozwolę sobie przypomnieć ten temat i pokazać na obecnych szczeniętach, jak to wygląda w rzeczywistości.


Od czwartego dnia po urodzeniu, nasze szczenięta poddawane są wczesnej stymulacji neurologicznej. System ten stosowaliśmy od zawsze, nie mając zielonego pojęcia, że tak się on właśnie nazywa i w dodatku działanie jego zostało udowodnione naukowo. Wyszło nam to samo z siebie, gdyż zawsze odchowujemy malce przy sobie. Siłą rzeczy przenosimy je z miejsca na miejsce, podtykamy pod cyce, bierzemy do rąk. Jak troszkę podrosną, nie możemy się oprzeć niewinnym, malutkim zabawom z tymi "interaktywnymi pluszakami". I co się okazuje? Realizujemy regularny program wczesnej stymulacji neurologicznej. Udowodniono bowiem, że wystawianie kilkudniowych szczeniąt na bodźce inne, niż mają przy mamie, znacząco wpływa na ich rozwój psychofizyczny. 
Malutki stres, jaki przeżywają, kiedy dotykamy części ich ciała, wpływa pozytywnie na układ hormonalny i nerwowy. Wydzielają się niewielkie dawki adrenaliny, które uodparniają maleństwo na większe sytuacje stresowe w przyszłym dorosłym życiu. 
Maluchy, poddawane wczesnej stymulacji, lepiej się rozwijają, osiągają lepsze wyniki w przyszłym szkoleniu, wykazują stabilniejsze zachowanie w prawdziwych sytuacjach stresowych, jakie czyhają na nie w dorosłym życiu. Proces ten można porównać do wprowadzanej jakiś czas później socjalizacji i uodparnianiu psiaków na przedmioty, dźwięki, nagłe wydarzenia.

Tyle teorii, która wynika z naukowych badań. A w praktyce? No cóż, mogę tylko powiedzieć, że psiaki z naszej hodowli są prymusami w psich przedszkolach i w szkołach. Jestem pewna, że to nie jest przypadek i że to, co robimy z nimi od pierwszych dni ich życia oraz zaangażowanie właścicieli, ma znaczący wpływ na ich późniejsze wyniki.

Takie "zabawy" możliwe są tylko w małych domowych hodowlach, gdzie właściciel może poświęcić szczeniętom 90% swojego czasu w ciągu doby.

Wczesna stymulacja neurologiczna trwa początkowo kilka sekund, gdyż pracujemy na bardzo młodym, wrażliwym organizmie. Zbyt długie narażanie pieska na stres może przynieść odwrotny skutek. Nie działa tu zatem zasada-im więcej tym lepiej, ale krótko i regularnie, nie częściej, jak raz dziennie.

Pieski są zabierane z kojczyka pojedynczo. Dotykamy łapek i innych części ciała. Potem stawiamy pieski na podłożu o różnej fakturze. Podobno też powinno się stawiać je na moment na zimnym mokrym ręczniku. Nie odważę się tego robić, ponieważ zaziębienie takiego maluszka może skończyć się tragicznie. To jest przykład tego, aby nie trzymać się ściśle instrukcji książkowych, tylko włączyć samodzielne myślenie i zdrowy rozsądek przy tego typu czynnościach.

Dotykanie przedmiotem obcym przestrzeni między paluszkami

Unoszenie pieska w pozycji na grzbiecie i kołysanie na lewo i prawo.

Unoszenie pieska do pozycji pionowej

Przechylanie główką w dół

Mizianie, smyranie tu i ówdzie :-)

Kontakt pieska z różnym typem podłoża

A przytulanek to ja nigdy im nie żałuję, oczywiście w granicach rozsądku, bo to nie jest zabawka.

Bardzo cierpliwym modelem na potrzeby tej sesji zdjęciowej był piesek czerwony- Izer Melody.